برای ارائه ی  اندیشه های متفاوت ضروری است، به عنوان مثال در این شعر دیجیتال شاعر با تغییر مداوم روایت ها می کوشد همراه با نشانه های گرافیکی متحرک ذهن مخاطب را به بازی بگیرد ابتدا با یک شروع عادی از ایستگاه نیویورک مخاطب را داخل فضای انیمیشن و مورچه هایی که بدون داشتن رد پا در یک مسیر نامشخص حرکت می نمایند که می تواند ارجاعی به شلوغی و حرکت بی هدف انسان پست مدرن در شهر نیویورک باشد سپس شاعر با تغییر مداوم روایت و با استفاده از راوی های مجازی دغدغه های گوناگون انسان پست مدرن را به نمایش می گذارد تلفیق انواع نشانه های آوایی و گرافیکی با نوشتاری و ارجاع حرکت مورچه وار انسان به بازی های کودکانه ی دوران مدرسه و حرکت انسان مسافر در مسیر زندگی و رسیدن مجدد به ایستگاه …مخاطب را یاد اندیشه های برایان مک هیل پیرامون مرگ و عشق پسامدرنی می اندازد و این گفته ی لیوتار را در ذهن مخاطب جاری می سازد که در وضعیت پسامدرن با پرسش های بنیادین و بی پاسخ مواجه هستیم و یا در این شعر دیجیتال با هر بار کلیک روی کلمات طرز چینش جملات و نحو کلمات شکسته شده و به معنا های تازه دست می یابیم که