آنها نیست بعضا شاهد هستیم دور هم جمع می شوند و در یک اقدام مدرنیستی  به صورت گروهی عمل می کنند و حاظر نیستند تریبون خود را به غیر بدهند من این اقدامات را رد نمی کنم ولی اعتقادی هم به این نوع حرکت ها ندارم، البته این را هم نباید از نظر دور داشت که در ایران وضعیت فرهنگی کنترل می شود و جامعه ی فرهنگی روال طبیعی خود را ندارد بلکه بصورت مصنوعی و توسط دولت کنترل می شود به همین دلیل امثال بنده ترجیح می دهیم بدون ارتباط با محافل شعری که بیشتر ضد ادبیات در آنها ترویج می شود خود به مکاشفه ی شاعرانه در تنهایی و یا پشت مانیتور  رایانه مان  برسیم و وقت خود را در محفل های ادبی واپس گرا به هدر ندهیم.