ابدالی :  آقای “مک کافری”  از پژوهندگان معروف آثار پسامدرن معتقد است در همین دوره ای که شما از آن یاد می کنید نویسندگانی مانند بورخس و بکت که بطور مستقیم بر نوشتار پست مدرن اثر گذار بودند از دنیای بیرون برگشته و به سوی دنیای درون حرکت کردند – به سوی دنیای زبان – این نویسندگان در واقع نویسندگانی چند بعدی بودند چرا که به اهمیت بازی های زبانی و تاثیر آن به دنیای بیرون آگاهی داشتند، پس همانطور که می بینید بر خلاف آنچه که بسیاری  در ایران برداشت می کنند آثار پست مدرن با همه ی به خود ارجاعیت و بازی پردازی شان درباره ی مقولات اجتماعی و سیاسی حرف برای گفتن دارند ما اثری مانند “صد سال تنهایی” مارکز  را در همین دوره داریم که یک اثر چند وجهی است آیا در