شاعر مصنوعي شخصيتي ست  كه نه مرد است و نه ‍زن و هم مرد است و هم زن  كه در وضعيتي آپوريايي دوآليسم زبان ماشيني/زبان انساني را به بازي مي گيرد، كاربر/مولف در دهليزهاي مختلف و از مسيرهايي گوناگون مي تواند وارد هستي شاعر مصنوعي شود. در این بخش با استفاده از برنامه نويسي تحت وب تلاش شده است فضايي تعاملي ميان مخاطب و مولف ايجاد شود. كاربر با كليك روي هايپرلينك “شاعر” وارد فضاي آن شده و مي تواند با نوشتن كلمات مورد علاقه اش شاهد تبديل آنها به شعر توسط شاعر مصنوعي باشد. در برخورد با آثار این شاعر مصنوعی ما به تفکر دریدا نزدیک می شویم و زبان را نه در انسانی ترین وجه خود، بلکه در زبانی ترین شکل آن تصور می کنیم و با مشاهده ی دنیای متنی که مرکز گریز است می بینیم که هرگونه هدفی در پس بازی دال ها گم می شود، چرا که ذهن مصنوعی این شاعر از مدلول های متعالی تهی شده و تنها با دریافت داده های محیطی آنها را به بازی بی پایان دال ها دعوت می کند. از آنجایی که این مجموعه در حلقه جاری ست کاربر/مولف می تواند پس از آفرینش