زيبايي شناسي خاصي در شعر اجرا شود و مخاطب عملا در متن شعر به مولف/كارگردان و بازيگر اصلي تبديل مي شود و مكالمه با متن و همزيستي شاعر/كاربر در صحنه ي نمايش اجرا مي شود. روي سِن و در دو سوي صفحه ي نمايش، شعري متحرك  حضار (مخاطب ها ) را به ادامه ي اين بازي دعوت مي كنند، در سمت راست صفحه، شعر متحرک فارسی و در سمت چپ صفحه، شعر متحرک انگلیسی با رقص کلمات، مخاطب را به شرکت در بازی متن فرا می خوانند، با کلیک روی هر کدام از این دو هایپرلینک متحرک، مخاطب ها ادامه ی شعر را در زبان فارسی یا انگلیسی انتخاب می کنند، در ادامه ی این انتخاب، کاربر/مولف وارد بازی متنی شده و در فضایی بین رسانه ای تعامل با یک پلی شعر را آغاز می کند. زبان در این شعر در شرایطی بین ژانری و از تلفیق تکنولوژی و عناصر متنی شکل می گیرد. کاربر/مولف با هر بار خوانش دیداری کاباره و با کلیک روی هایپرلینک ها، دچار گسست روایتی می شود، بگونه ای که دیگر با یک شعر که در آن معادله ی خطی روایت برقرار است مواجه نیست