می شود که این خود مولد تعویق معناهای بیشمار می شود واز اقتدار معنا می گریزد و با اجرای بازی دمکراسی در متن دیکتاتوری مولف را به چالش می گیرد. کین بریلنبورگ ورث از محققان شعر دیجیتال که مقالات مهمی در زمینه این ژانر منتشر کرده است با بررسی آثار جيم‌اندرو نيو (2001) شاعر ليتريست ديجيتال به مفاهیم بین رسانه ای و چند رسانه ای می پردازد، به نظر او جیم اندرو  در آثارش نه تنها فرايندهاي رسانه‌اي مختلف را تركيب مي‌كند بلكه هنر را با كاربردهاي تكنولوژي و تكنولوژيكي تركيب مي‌كند. در اينجا هم‌ چون ساير شعرهاي ديجيتالي مفهوم بازي داراي بهترين جايگاه قرار دارد. به نظر ورث، شعر ديجيتالي، نيمي از نسل كانكريت ليتريست و شعر فرآيندي و نيمي دیگر آن وابسته به  فنون cut-up و fold-in است كه مناسب نظريه