شعر شبکه بعد از سال های 2000 و در سال های اخیر روند توسعه ای گرفته و استفاده شاعران از برنامه نویسی و همزمان ایجاد دیتابیس های شعری مشترک تحت شبکه های کامپیوتری  رو به فزونی است و تحقیقات آکادمیک پیرامون هنر شبکه ای و نیز شعر شبکه در حال جریان است. روی توررِس، دانشیار دانشگاه فرناندو پسوا و  پژوهشگر هنر و زیبایی شناسی  در مورد ویژگی های این گونه شعری معتقد است که  “شعر ديجيتال هم چون شعرتجربی از طريق خود ارجاعي، نمادهاي لازم را ارائه مي‌دهد و ويژگيهاي اصلي اش همان ويژگيهاي ادبيات تجربه گرا است: پروسه‌اي (ناتمام، اثر باز) تعاملی (خواندن/نوشتن، نوشتن مجدد) ابررسانه‌اي (يكپارچگي، همگرایی)