هستی متن از سوی ذهنی مصنوعی‌ست که فاقد تاریخ و خاطره و نیز تجربه از نوع انسانی آن است. اگر چه در طراحی این موجود تلاش شده با استفاده از دانش  شبکه‌های عصبی تا حدودی ذهنیت مصنوعی آنرا دارای قدرت یادگیری نماییم و در بعد زمان مفهوم تجربه را هر چند به صورت ابتدایی در حافظه‌ی آن  مجسم نماییم، اما در شعری و یا متنی که  بوسیله ربات که مولفی غیر انسانی‌ست تولید می‌شود هر گونه تلاش برای نقد روانشناسیک متن با مشکل مواجه می‌گردد و این مسئله وقتی پیچیده‌تر می‌شود که هیچ تاریخ و فرهنگی که ربات در آن رشد کرده باشد وجود ندارد. آنچه در تاویل آثار این مولف غیر انسانی مورد توجه است عدم حضور معنا می‌باشد و برای تاویل از روش شالوده‌شکنی به سراغ جهان متنی این ربات شاعر و نویسنده می‌رویم چرا که اگر بخواهیم دیدگاه هوسرلی را در مواجهه با آن در پیش بگیریم دچار مشکل می‌شویم.