صورت زیر تابع هایی که هر کدام یک شعر جداگانه هستند به همدیگر وصل و کلیتی شاعرانه را تشکیل می دهند، شعری که فاقد روایت مرکزی ست و عدم قطعیت در آن جاری ست. مثلث کاربر/شاعر/شعر در بافتی حلقه ای شکل می گیرد، این شکل مدام در وضعیتی ناپایدار از نظم درونی می گریزد و منجر به واکنش کاربر/شاعر در برابر کنش شعری می شود. در این گونه ی هنری-ادبی، شعر با استفاده از برنامه نویسی متحرک می شود و کلمه از صفحه ی دو بعدی جدا و در یک فضای چند بعدی به حرکت در می آید. نحوه ی چینش سطرها و جای کلمات مدام تغییر می کند و مکالمه کاربر با متن در فضایی سیال شکل می گیرد. این فضای پویا که با خود امکانات تازه ای را به زبان می افزاید باعث عادت زدایی می شود و کاربر/شاعر از مکان و زمان به برداشت های تازه ای می رسد