راهبرد های جستجوی آگاهانه باشد. در هر کدام از این الگوریتم ها بازی نشانه شناسیک وارد حلقه ی بینهایت می شود، چرا که دال همواره موجب مورد تاویلی می شود، نه موجب معنا، و معنای هر نشانه خود نشانه ای تازه است که معنای آن باز نشانه ای دیگر خواهد بود. این امر در شعر الکترونیک با جابجایی نظام های نشانه شناسی آوایی/دیداری/نوشتاری اجرا می شود. در شعرالکترونیک، هوش مصنوعی،  سوژه را به حاشیه رانده و در جهان متنی بدون حاکمیت معنای مرکزی، شاهد یک بازی پلورال و چندگانه از سوی مثلث کاربر/شاعر/شعر می باشیم. این مثلث متضمن فضایی دمکراتیک و نیز لذت در متن است. متنی دینامیکی که در آن شعر در زبان طراحی و مهندسی می شود و به