در شعر الکترونیک شاعر برنامه نویسی می شود که با تلفیق زبان ماشین/زبان انسان، از دوآلیسم ماشین / انسان عبور کرده و با ایجاد یک متن دینامیکی و پویا و در وضعیتی که منجر به تولید بینهایت معنا می شود، اقتدار و دیکتاتوری مولف را به چالش کشیده و منش نامتعین و دلالت چندمعنایی را در یک بافت پلی ژانری و چندرسانه ای جاری می کند. در برنامه نویسی این گونه ی نامتعارف از شعر، کاربر/شاعر از الگوریتم های متعددی در بازی متنی استفاده می کند. این الگوریتم ها راهبرد جستجو در هوش مصنوعی را با خوانش پساساختارگرایانه تلفیق می نمایند. این جستجو ها می تواند بصورت الگوریتم جستجوی اول سطح و یا الگوریتم جستجوی اول عمق ویا