دریدا این فراشدِ جابجایی را که انکار پایگان ِ ارزشی یا طرح ِ بی منطق ِ واقعیت و انکار حضور معنا را در خود دارد، در شالوده شکنی مهم می داند و همین امر در جریان سوپر- شعر بسیار اتفاق می افتد، به گونه ای که با کلیک روی یک کلمه و یا ترکیب مسیر روایت ممکن است تغییر یابد، به گونه ای که ممکن است با یک نشانه ی گرافیکی یا آوایی متفاوت با محتوای ارزشی آن کلمه مواجه شویم و شاهد روایت یک کلیپ سینمایی و یا موزیک باشیم که به ظاهر بی ارتباط با شعر هستند ولی اگر به مضمون به عنوان یک کل یک پارچه و از دید یک ناظر بیرونی نگریسته شود تمام این روایت های برون – مرکز در یک زیرساخت مکان شناختی فیدبک دار در یک شبکه ی به هم تنیده قرار دارند و از آن جا که شعر به عنوان یک هنر مادر می باشد یک کلیپ سینمایی و یا یک آهنگ نیز می توانند در ارتباطی بینابینی با شعر قرار گیرند. البته در دنیای کنونی با پدیده ی مدرنیستی مرز بندی مواجه نیستیم، بلکه در وضعیت پسامدرن با تلفیقی از ژانرها روبرو می شویم که همگی نشأت گرفته از انقلاب الکترونیک می باشد. فیلم ها  ژانر های تلویزیونی  تبلیغات و ده ها مورد دیگر که همگی نشانگر تلفیق ژانری با ژانر دیگر است.