هستی مجازی که اینترنت است جاری می شود. شعرهایی نظیر سلام، ایران و 1378 و سگ از این جمله شعرها هستند که در فرآیندی واگرایانه، شعر با گریز از ساختار دایره ای به ساختاری شبکه ای تحت اینترنت قدم می گذارد و با ارجاعاتی بیامتنی و بینا رسانه ای مخاطب را به تاریخ ادبیات متصل می کنند و در حرکتی غیرخطی بین زمان حال /گذشته و آینده معلق می شوند، گونه ای نابهنگام زمانی که از مولفه های شعر پست مدرن است.  در هایپرپوئتری مخاطب با اجرای هایپرلینک ها ضمن مواجه شدن با مدلول های بدون پشتیبانی دال ها به بازی در یک فضای تو در توی مجازی و روایت هایی غیر خطی