تلاش شاعران این بود که با به بازی گرفتن ادراک حسی مخاطب ، برداشت سنتی از خوانش شعری که بیشتر بر پایه حس شنیدن استوار بود را بر هم زنند و ادراک دیداری مخاطب را نیز در مواجه با شعر شرکت دهند. در بعضی از این شعرها تاکید بر جنبه دیداری به حدی بالا بود که مخاطب را تنها وارد یک بازی متنی تصویری می کرد اما در بسیاری از گونه ها وضعیت به این صورت رادیکال نبود و علاوه بر جنبه خوانش دیداری شعر استفاده از ظرفیت های شنوایی کلاسیک شعر در آفرینش شعر نیز لحاظ می شد. بطور کلی شعرهای دیداری تاثیری قابل توجه بر روند پیشرفت ژانر شعر الکترونیک در نیمه دوم قرن بیستم گذاشتند. ویدیو شعرهایی که در دهه های هفتاد و هشتاد میلادی بوسیله تکنیک های پویانمایی سنتی خلق شد از