مشارکت کاربر/مولف های نامحدود تکثیر می شود و با عبور از مرگ مدرنیستی هدف، معنا را در یک بازی آزاد پست مدرنیستی به تعویق می اندازد. شعر که در کنش کاربر/مولف شکل می گیرد با زیست در معماری مرگ، امکان رهایی را با عبور از دال آزادی
تجربه می کند ودر سازه ی دیگر شعر خودش را جستجو می کند، این جستجو که تابعی از شبکه است در