در تعاملی مجازی که از رهگذر تکنولوژی عبور می کند به بازی زیست در غیاب راه می یابد. آزادی در مرز فلسفه و شعر رها می شود و اینجا همان شکافی (scission) که در سنت تفکر پنهان شده سر در می آورد، شکافی که در آن شعر ابژه ی خود را بی آنکه بشناسد در اختیار می گیرد و فلسفه ابژه ی آشنای خود را از دست می دهد. خوانش آزادی مستلزم قرار گرفتن در این مرز است نه به این علت که این مجموعه در مرز فضای حقیقی و مجازی شکل گرفته، بلکه در گذار از این شکاف است که خوانش کاربر/مولف شکل می گیرد و به این نظر جورجو آگامبن نزدیک می شویم که نقد در لحظه ای به دنیا می آید که شکاف (scission) به نقطه نهایی خود برسد. شکافی که در مرز بین فلسفه و شعر خود بسان یک پیوند (Link) باعث زایش کنش نقادی می شود. در نقد آزادی ست که دمکراسی در شعر تمرین می شود و راه برای مرگ دیکتاتوری مولف باز می شود. در مجموعه آزادی، شعر فارسی با عبور از