آزادی مجموعه شعری دیجیتال است که در مرداد 1386 در فضای محدود وبلاگ اجرا شد. این مجموعه چندرسانه ای با به بازی گرفتن نشانه مرگ در زبان، تجربه هستی را با عبور از ساختار زندگی در وضعیتی مجازی رها می کند، گونه ای رهاشدگی وآزادی که نه در تقابل با امر منفی و بیان نشدنی که همگام با غیاب در زبان مقیم می شود و عدم امکان را تجربه می کند. در این مجموعه شعری، مخاطب/مولف با عبور از مرزهای نوشتار دوبعدی و ورود در فضایی چندرسانه ای و بین ژانری شروع به آفرینش هستی شعر می کند و مرگ را در زبان به بازی نشانه شناسیک می گیرد و در چرخشی دایره ای که در هایپرلینک ها جاری ست روایت زیست کلمه را در اقامت گاه همیشگی آن که زبان است رها می کند، این رهایی که در مرز بین فضای حقیقی و فضای مجازی اینترنت رخ می دهد گذار به دمکراسی در شعر را تسهیل میکند. با آزادی کلمات و شکسته شدن پایگان ارزشی آنها، شعر در تجربه ای تازه از زبان شکل می گیرد و امر ناگفتنی