جوانترهایی همچون آيندروالياس به كار مي‌رفت كه در شعر دیداري شروع به كار كرده بودند. در سال 1962 ماكس بنیس  چارچوب شعرشناسي را توسعه داد كه آن را Kybernetische Poesie (شعر سايبرنتيك- cybernetic poetry) ناميد و ما هم اکنون آن را شعر ديجيتالي مي‌ناميم. ماكس دقيقاً اين مفاهيم را تعريف مي‌كند و آنها را Kunstliche Poesie (شعر مصنوعي- artificial poetry) مي‌نامد. شعر مصنوعي با شعر طبيعي تفاوت دارد و شامل آگاهي از شعر شخصي است كه بيانگر دنياي انتزاعي است. شعر مصنوعي بنيس با برنامه‌ نویسی منطقي و با كمك ماشين‌ها ايجاد مي‌شود.

در میانه های دهه شصت میلادی مهندس آمریکایی تئودور هولم نلسون ( تد نلسون) با طرح موضوع ابرمتن ، شیوه ای برای به هم پیوستن متن و ایجاد گره های ارتباطی ارائه داد ، نلسون با طرح موضوع ابررسانه که شامل  تلفیق متن، تصویر، صدا و ویدئو است نظام جدیدی را برای ارائه آثار بین رسانه ای