آفریدند.  از جمله مهمترین این تحولات تولید متون مصنوعي در سال 1959 توسط تئولوتز در گروه استیوتگارت -مكس بنس و با كمك اجراي برنامه در كامپيوتر بزرگ Z 22 Zuse  بود. در ادامه جين‌بادوت (1964 در مونترال) و جوارد استيكل (1966 در دارمستاد) متون خودكار را توليد كردند.

در نیمه دوم قرن بیستم، توسعه تلويزيون و كامپيوتر ديجيتالي با شروع شعرهاي تجربه گرا همراه بود و همزمان شعر کانکریت، شعر دیداری و شعرصوتي افقهاي جديدی را به روی شعر گشودند و گروههايي مانند PO-EX (پرتغال)، Noigandres (برزيل) و L=A=N=G=U=A=G=E (ايالات متحده آمريكا) و نيز چند تجربه در زمینه ترکیب و تولید متون خودكار با استفاده از كامپيوتر به وجود آمدند، همچون Nanni Ballestrini در ايتاليا، Pedro Barbosa در پرتغال و Alamo و E. R. I. A. L در فرانسه