این تغییر می تواند در نحوه ی چینش کلمات با استفاده از کلیک اختیاری و یا تغییر مسیر روایت با استفاده از لغزش روی کلمات ( به عنوان آجر این ساختمان ویران شده ) باشد، به گونه ای که مخاطب  خود به ساخت اختیاری و سلیقه ای ساختمان شعر بپردازد حال آن که فیدبک های متعدد همراه با عبور ساختارشکنانه از نشانه های آوایی، گرافیکی و نوشتاری مخاطب را به شرکت در یک جشن بی پایان و جاودانه و غرق شدن در هستی شعر دعوت می نماید. در این جریان شعری، سعی بر این است که از زاویه ی دید دیگری به شعر نگاه کنیم که البته همیشه هم همین گونه بوده است چرا که شعر یک چند وجهی می باشد. گاهی شاعر از دید غزل و گاهی از دید نیمایی و گاهی سپید و گاهی هم از دیدگاه دیگری به این هنر نگریسته می شود که به نظر حقیر در تمام قالب ها فقط زاویه ی دید نسبت به این چند وجهی تغییر می یابد. پی نوشت ها:

1. H.Bloom “The breaking of form” H.Bloom et al. Deconstruction and Criticism London 1979 pp l-38

2. J.Derrida. De la grammatologie . p. 69

3. P.Ricoer les conflit des interpretations Paris 1969 pp.233-265

4. ساختار و تأویل متن  بابک احمدی نشر مرکز

5. J.Derrida . The Law of genre Glyph7 (Baltimore : Johns Hapkins University Press 1980) p 228

6.  ادبیات پسامدرن پیام یزدانجو نشر مرکز

پایان فصل دوم