به آسمان آزادی در ابتدای شعر پرواز می دهد، این حرکت دایره ای در یک کنش متنی متحرک، مخاطب را با وجه تازه ای از خوانش و آفرینش در شعر مواجه می کند. در آزادی، کلمات که از دو قطبی نوشتار/گفتار و از زندان کاغذ رها شده اند، در بستر جامعه ی آزاد دیجیتال به دنیای پلورال و دمکرات راه می یابند. اینجا جایی ست که دیگر تکنولوژی تنها یک ابزار نیست بلکه جایی ست که در آن به فلسفه تکنولوژی هایدگر نزدیک و با به عقب راندن دیدگاه سوبژکتیویتی در باب امر تکنولوژی، به یک پرسش در فلسفه تبدیل می شود. جایی که در آن ماهیت تکنولوژی به انکشاف مرتبط می شود و امر ابزاری که از مولفه های بنیادین فناوری پنداشته می شود به حاشیه رانده شده