مخاطب وارد مشارکت فعال در آفرینش و خوانش شعری نامتعارف می شود و در یک کنش متنی مبتنی بر کد که تحت شبکه اینترنت زیست می کند، شاهد فضایی چندگانه از تلفیق فناوری و هنر در بستر کلمات هستیم. کلماتی که در یک فضای اشتراک داده ای به شعرهای متنوع مطابق خواست و میل کاربر تبدیل می شوند و در یک وضعیت آپوریایی ضمن عبور از دوقطبی نوشتار/گفتار، تولید بی نهایت شعری – بی نهایت معنایی را در فضای بین رسانه ای به اجرا در می آورند. در دیگر قسمت های مجموعه شعر کاباره که در فصل پانزدهم به صورت کامل تر به آن می پردازیم، انواع دیگری از کدپوئتری در شعر فارسی تحت برنامه نویسی PHP و اکشن اسکریپت اجرا شده است.