محدوده تجربه و کنش فراروی کرده و حضور ناممکن می شود. در بطن دهلیزهای تودرتوی این شعر، نوشتار در صفحه ی دوبعدی به چالش کشیده شده و در هندسه ای چند بعدی ارزیابی می شود. در این فضا داده های ماتریس در لایه های متعدد سویه ی کاربردی خود را به نمایش می گذارند. این نمایش که در زبان مهندسی می شود شعر-الکترونیک است. در برنامه نویسی این گونه ی شعر، مکالمه ی متن با کاربر/شاعر بر اساس مناسبات و ارجاعات درون متنی که کاربر/شاعر نیز جزئی از آن هستند شکل می گیرد. این مکالمه بیان داده های نامتعین، تناقض ها و سردرگمی متن است، گونه ای مکالمه ی زیبایی شناسانه که در مثلث