شعر-الکترونیک ژانری ست که در آن شاعر با مشارکت کاربر در محیطی چندرسانه ای شعر را به حرکت در می آورد و با استفاده از امکانات دیجیتال، بازی در زبان را گسترش می دهد. تلفیق زبان های برنامه نویسی و زبان های طبیعی منجر به ایجاد ماتریس چندبعدی می شود که پروژه های شعری در آن شکل می گیرد، به گونه ای که سوژه از وضعیت استاتیک زبان خارج و باعبوراز مرحله ی پراتیک زبان در فضایی دینامیکی منتشر می شود. در این محیط بین رسانه ای، ابژه ها در حالتی معلق و بدون ارجاع به سوبژه ای خاص، قراردادهای عرفی را برهم می زنند و با به چالش کشیدن تاریخ، فلسفه و هنر وضعیت تازه ای را پیشنهاد می کنند. وضعیتی پرفورمنس که شعر در آن اجرا می شود. در این محیط چند رسانه ای نشانه های گرافیکی، آوایی و نوشتاری همراه با روایت های سینمایی، داستانی، نمایشی و موزیکالی ذهن مخاطب را به بازی می گیرند. در این بازی شاعر/کاربر با تغییر مسیر روایت، حرکت دایره ای را به نمایش می گذارد