این گسست که با  فیدبک های پیوسته و تو در تو همراه است کاربر را دچار لذت می کند. لذتی که در مسیر گسست روایت، از یک ژانر به ژانر دیگر تشدید می شود. شاعر/کاربر در چنین وضعیتی با انبوهی از روایت های متنافر مواجه است که بصورت انتخابی شعر را در یک فضای آزاد و بین رسانه ای به حرکت در می آورد و هر بار با روایتی شعری در یک رسانه مواجه می شود، به گونه ای که از اجرای یک شعر در فیلم، به اجرای یک نمایش در شعر ویا از اجرای یک شعر در نقاشی به اجرای عکس در شعر و یا جاری شدن روایت شعر در موسیقی و بالعکس می رسیم. این پراکندگی روایت که در فضایی بین ژانری و مرزی اتفاق می افتد، مانع شکل گیری کلان روایتی مدرنیستی در جهان متن