با بر هم زدن مصرع های شعری و بازی با کلمات و حروف شکل خاصی را ترسیم کرده است. در بسیاری از اینگونه شعرها تلاش می شود با ایجاد یک شکل با استفاده از برهم زدن نوشتار سنتی شعر ، یک مفهوم جانبی در شعر لحاظ شود و با استفاده از شکل ایجاد شده ذهن مخاطب وارد بازی جداگانه ای شود که لزوما در حاشیه متن اصلی نیست و گاهی در شکل گیری این فرآیند حتی خود ترسیم و نقاشی ایجاد شده با استفاده از شعر به صورت یک محور معنایی بر متن شعری سایه می اندازد. در نیمه دوم قرن بیستم انواع گوناگونی از شعرهای دیداری و شعر های تصویری توسط شاعران مختلف خلق شد که در بسیاری از موارد از لحاظ فرم و شیوه اجرای شعر باهم متفاوت بودند. بطورکلی در بسیاری از این شعرها